Powiązania zachodzące między środowiskiem przyrodniczym, społeczeństwem i gospodarką stanowią fundament idei zrównoważonego rozwoju. Rozwój zrównoważony oznacza nową filozofię rozwoju globalnego, regionalnego i lokalnego, która ma wymiar nie tylko ilościowy, ale głównie jakościowy. Filozofia ta powstała w odpowiedzi na globalny charakter zagrożeń środowiskowych i zakłada pomnażanie dóbr materialnych przy zachowaniu zdolności ekosystemów do ich samoodnowy.

Industrialny kierunek rozwoju rolnictwa (bazujący na teorii ekonomii neoklasycznej) przyczynił się do niekwestionowanego wzrostu produkcji, ale nie rozwiązał problemów społecznych i gospodarczych, a przede wszystkim spowodował znaczące koszty zewnętrzne. Za jego alternatywę uznano model rolnictwa zrównoważonego (zgodny z teorią ekonomii ekologicznej), zmierzający do pogodzenia celów ekonomicznych (efekt jednostki) i środowiskowych (efekt społeczny) w produkcji rolnej – zgodnie z zasadą win-win. Przesłanki te zainicjowały potrzebę monitoringu praktyk rolnośrodowiskowych, tym samym poszukiwania metod badawczych, pozwalających na syntetyczną ocenę zrównoważenia gospodarstwa rolnego, w tym jego organizacji wewnętrznej oraz relacji z otoczeniem. 

Celem pracy jest określenie poziomu zrównoważenia indywidualnych gospodarstw rolnych oraz czynników go determinujących na podstawie danych FADN oraz badań kwestionariuszowych. Przedmiotem badań były gospodarstwa indywidualne objęte systemem rachunkowości rolnej w ramach Polskiego FADN w 2008 r. Zbiorowość ta liczyła 11 283 gospodarstwa. Zasoby danych FADN uzupełniono o opinie 110 rolników z województwa wielkopolskiego (dobór celowy), posługując się techniką wywiadu kierowanego.