Rachunki Ekonomiczne dla Rolnictwa (w skrócie RER) to instrument wykorzystywany w statystyce rolniczej przez Eurostat na potrzeby Unii Europejskiej. Służą one obliczaniu wielkości i wartości produkcji rolniczej w krajach Wspólnoty Europejskiej.

Metoda sporządzania RER została opracowana i ujednolicona przez Eurostat. Identyczny system wyliczania RER we wszystkich państwach członkowskich umożliwia porównywanie wyników produkcyjno - ekonomicznych, jak również monitorowanie dochodów rolnictwa w UE. Jednocześnie rachunki dostarczają informacji niezbędnych podczas ustalania głównych priorytetów, czy też podejmowania decyzji w ramach Wspólnej Polityki Rolnej (WPR). Podstawą prawną, dla sporządzanych Rachunków Ekonomicznych dla Rolnictwa jest Rozporządzenie WE 138/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiego z dnia 5 grudnia 2003 roku dotyczące Rachunków Ekonomicznych dla Rolnictwa we Wspólnocie, będące zasadniczym dokumentem obligującym kraje UE do opracowania RER i jednocześnie określającym zakres i metodę rachunków. Zasady obliczania RER zostały zawarte w instrukcji "Manual On The Economic Accounts For Agriculture And Forestry Eaa/Eaf 97 (Rev. 1.1)".

W Polsce RER są sporządzane od 1998 roku przez Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej PIB przy ścisłej współpracy z Departamentem Statystki Rolnictwa i Środowiska Głównego Urzędu Statystycznego.

RER jest rachunkiem o charakterze makroekonomicznym, uwzględniającym wielkość i wartość produkcji wytworzonej w gospodarstwach rolnych w danym roku. RER sporządzane są dla całego sektora rolnictwa i mają charakter rachunku satelickiego do Rachunków Narodowych (RN). Główne różnice między tymi rachunkami wynikają z różnych metodologii i innego zakresu produkcji w obu rachunkach W RER oprócz wartości wytworzonych dóbr i usług w rolnictwie uwzględniana jest także wartość drugorzędnych działalności nierolniczych, których kosztów nie można wyłączyć z procesu produkcji. Przykładem tej działalności jest świadczenie usług turystycznych przez rolników. RER są sporządzane według zasady memoriałowej - w momencie zaistnienia zdarzenia gospodarczego, kiedy wartość ekonomiczna produktu jest tworzona, a nie w chwili, kiedy płatność jest rzeczywiście dokonywana (zasada kasowa).